پایگاه خبری همدان نیوز

خیران مدرسه‌ساز همدان با مشارکت گسترده مردمی، قدم در مسیر آینده‌سازی گذاشته‌اند؛ حرکتی ماندگار که هدفش فقط ساخت کلاس درس نیست، بلکه ایجاد فرصت برابر برای فردای کودکان این سرزمین است.

به گزارش "همدان نیوز"، در یک مدرسه کوچک، جایی میان صدای زنگ، خنده‌های کودکانه و بوی گچ‌های سفید، آینده آرام‌آرام بزرگ می‌شود. هیچ‌کس به اندازه یک کودکِ چشم‌به‌راهِ معلم نمی‌داند مدرسه یعنی چه؛ یعنی شانس دوباره، یعنی فرصت، یعنی شروع زندگی. وقتی آجرها به عشق چیده می‌شوند، سقف‌ها فقط کلاس درس را نمی‌پوشانند؛ آینده یک سرزمین را پناه می‌دهند. این روایتِ آرام و عمیقِ انسان‌هایی‌ست که به‌جای تماشای فردا، آن را با دستان خود می‌سازند؛ همان خیرینی که در سکوت، اما با قلبی بی‌انتها، رؤیای کودکان ایران را جان میب‌خشند. اینک این‌جا، در کنار خیرین مدرسه‌ساز، روایتِ کسانی را می‌شنویم که دل‌شان نه برای نام، بلکه برای فردای این خاک می‌تپد. مراسم جشنواره تجلیل از خیرین مدرسه ساز فقط یک آیین تقدیر نبود؛ صحنه‌ای بود برای روایتِ انسان‌هایی که به‌جای برج‌سازی، آینده‌سازی را انتخاب کرده‌اند.

علی فراهانی، رئیس هیئت مدیره خیران مدرسه ساز استان همدان در بیست‌وهفتمین جشنواره تکریم خیران مدرسه‌ساز استان همدان عنوان کرد: خیران بزرگوار با اقدام ارزشمند خود، نامی نیک از خود به یادگار گذاشته‌اند و آثار و تبعات ماندگار کارهایشان در جامعه به‌خوبی مشهود است.

وی تصریح کرد: همدان شاید در مقایسه با استان‌های بزرگ کشور از نظر اقتصادی در سطح بالایی نباشد، اما عملکرد خیران این استان درخشان و افتخارآمیز است.

رئیس هیئت مدیره خیران مدرسه ساز استان همدان اظهار کرد: میزان تعهد خیران مدرسه‌ساز استان در سال 1404 بیش از 317 میلیارد تومان بوده که این رقم در سال 1403 حدود 147 میلیارد تومان و در سال 1402 حدود 93 میلیارد تومان بوده است. این افزایش چشمگیر نشان از روحیه ایثار و گذشت خیرین همدانی دارد.

فراهانی با اشاره به نقش کلیدی خیران در توسعه آموزشی کشور گفت: خیرین نماد همکاری میان دولت و ملت هستند و الگویی برای سایر نهادها محسوب می‌شوند. با وجود تلاش‌های گسترده دولت، همچنان بسیاری از مدارس نیازمند بازسازی و نوسازی‌اند و امیدواریم روزی برسد که هیچ دانش‌آموزی بدون فضای آموزشی مناسب نباشد.

وی با گرامیداشت یاد و نام خیرین در گذشته گفت: این عزیزان با ساخت مدارس و روشن‌کردن چراغ دانایی، نام خود را برای همیشه در دل مردم و تاریخ ماندگار کرده‌اند.

محمد شهلایی مدیرکل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس استان همدان نیز در این مراسم با بیان اینکه تحقق عدالت آموزشی تنها با اتکای به مردم و مشارکت خیرین مدرسه‌ساز ممکن است، اظهار کرد: توسعه عدالت در عرصه آموزش و ایجاد فضای آموزشی مناسب، با محوریت مردم و از مسیر مشارکت اجتماعی تحقق می‌یابد.

وی ضمن قدردانی از حمایت‌های استاندار همدان به‌عنوان راهبر تیم استانی این نهضت، گفت: برگزاری جلسات منظم و ارائه رهنمودهای ارزشمند ایشان نقش مؤثری در پیشبرد اهداف مدرسه‌سازی در استان داشته است.

مدیرکل نوسازی مدارس استان همدان با تقدیر از همراهی مدیران و مسئولان استانی، تصریح کرد: تلاش همه این دستگاه‌ها در مسیر ساخت مدارس ایمن و استاندارد برای آینده‌سازان کشور شایسته تقدیر است.

شهلایی تأکید کرد: نهضت توسعه عدالت در فضای آموزشی که از سوی رئیس‌جمهور به‌عنوان یکی از محورهای اصلی دولت تعیین شده، با همیاری مردم و پشتیبانی دولت در سراسر کشور در حال اجراست. امیدواریم با پیوستن خیّرین بیشتر به پویش‌های جدید این سازمان، بتوانیم گام‌های بزرگ‌تری در مسیر مدرسه‌سازی و آینده فرزندان این سرزمین برداریم.

بسیاری از صندلی‌های این مراسم با حضور خیران پر شده است، در این جمع حضور یک زوج خیر مدرسه ساز به چشم می‌خورد، کسی که به همراه همسرش برای دو فرزندش یک مدرسه و برای پسرش یک سالن ورزشی ساخت. اما قصه از این هم عمیق‌تر است. به سراغشان می‌روم. آقا و خانومی میانسال با مهربانی پذیرایم شدند.

آن‌ها برای فرزندانشان که پزشک هستند مدرسه و سالن ورزشی ساختند تا همه دانش آموزان بتوانند از امکانات آن استفاده کنند و آینده خود را به بهترین نحو بسازند.

در گوشه دیگری از سالن یک جوان خیر کم سن و سال به چشم می‌خورد. وقتی با او همکلام شدم با صدایی آرام اما پر از اطمینان گفت: بعد از رفتن مادرم، احساس کردم چیزی کم مانده، خواستم نامش را نه روی سنگ، که روی دیوار یک کلاس حک کنم. مدرسه‌ای ساختم که هر روز با صدای خنده بچه‌ها زنده بماند. این باقیات‌الصالحات مادرم است.

حالا یک خانم که مقیم آمریکا است نظرم‌ را به خود جلب می‌کند، او استاد تمام دانشگاه و خیر مدرسه ساز است. به سراغش می‌روم. با ظاهری بسیار ساده، چشمانی مهربان و سرشار از عشق نشسته است. این خیر هر سال برای افتتاح مدارس حضور پیدا می‌کند. دلیلش را که می‌پرسم، لبخند می‌زند و می‌گوید: بچه‌های ایران فرزندان من هستند.

ناگهان در سالن صدای موسیقی تولدت مبارک طنین انداز شد، تعدادی دانش‌آموز با یک کیک تولد وارد شدند و به سمت یکی از خیرین رفتند. آقای اخوان، خیر 86 ساله‌ای که حالا بچه‌هایش به عشق او و مدرسه ای که برایشان ساخته به دیدارش آمدند و تولدش را تبریک کنند‌.

اشک از چشمان این خیر بزرگ سرازیر شد و گفت: همیشه وقتی لطف دانش آموزان نسبت به خود را می‌بینم گریه‌ام‌ می‌گیرد.آرزو می‌کنم هیچ کودکی در این سرزمین از مدرسه جا نمانَد. همین.

در گوشه ای از سالن، دختری خردسال که روی سن شعر خوانده بود، کنار مادرش ایستاده و نگاهش پر از پرسش بود. شاید نمی‌دانست مدرسه چقدر مهم است، اما خوب می‌دانست که امروز آدم‌هایی آمده‌اند که به آینده او فکر می‌کنند. اینجاست که معنی مدرسه‌سازی را می‌شود «لمس» کرد، نه صرفاً «تعریف».

یکی از مسئولان حاضر در مراسم جمله‌ای گفت که سکوتی عمیق در سالن انداخت: ما شاید نتوانیم برای همه بچه‌ها کفش بخریم، اما می‌توانیم برای همه‌شان کلاس بسازیم؛ تا خودشان کفش آینده‌شان را بدوزند.

خیران رمز نجات کشور را زودتر از بسیاری کشف کرده‌اند: آغاز هر توسعه‌ای از مدرسه است. این قصه، قصه انسان‌هایی‌ است که اسم‌شان را با طلا روی تابلو نمی‌خواهند؛ آن‌ها می‌خواهند اسم‌شان را در لبخند یک کودک ببینند. و چه افتخاری بالاتر از آنکه فردای کشور، از زیر سقفی عبور کند که به نیّت عشق ساخته شده است.

امروز فهمیدیم هنوز کودکانی هستند که چشم‌به‌راه زنگ اول‌اند و هنوز آدم‌هایی هستند که به جای آرزو کردن، آستین بالا می‌زنند. آینده این کشور از همین کلاس‌های کوچک می‌گذرد. اینجا فقط دیوار بالا نمی‌رود؛ اینجا آینده قد می‌کشد./ تسنیم