انتصاب افراد کوتهفکر و تنگنظر؛ آفت سیستم مدیریت دولتی در همدان
- توضیحات
- منتشر شده در شنبه, 06 شهریور 1395 13:47
- نوشته شده توسط فرشته اکبری
میگویند هرچقدر افراد در جامعه بستهتر و کوچکتری متولد شده و رشد کرده باشند، از دید بستهتر، نظری تنگتر و فکری کوتاهتر برخوردار هستند.
این نکته شاید قابل بسط به عموم نباشد، اما در اکثر موارد این مسئله مشهود و قابللمس است و برای همین مسئله، وقتی میخواهند در یک محیط ارتقاء مدیریتی ایجاد کنند، سعی میکنند از مدیرانی بهره ببرند که یا از شهرهای بزرگتر و پیشرفتهتر منتخب شده باشند و یا سابقه و تجربه مدیریتی در سطوح بالاتر و شهرهای بزرگتر را داشته باشند.
در همدان اما داستان بسیار متفاوت است؛ از قدیم میگفتند همدان سکوی پرتاب مدیران در کشور شده و پس از طی مرحله آزمونوخطا در همدان، شاهد ارتقاء خیلی خوب و قابلتوجهی از سوی مدیران منتقلشده از همدان به مکانهای دیگر هستیم.
مردم همدان نیز با توجه به اینکه روحیه مطالبه گری چندانی ندارند که البته این مسئله ناشی از مهاجرخیز بودن استان و درصد پائین جمعیت همدانیهای اصیل در این کهن شهر ایرانزمین است، بهراحتی این قبیل نومدیران و افراد سطح پائین که اغلب با توجه به نسبتهای فامیلی، ارتباطات دوستانه، جهتگیریها و جناحبازیهای سیاسی منصوب میشوند را در جایگاههای مدیریتی میپذیرند و دم هم برنمیآورند.
سالها سکون و حتی پسرفت همدان ثمره حاکم شدن همین فضا بر کرسیهای مدیریتی در دولتهای مختلف در همدان است که این معضل را نمیتوان به دولت یا استاندار خاصی محدود کرد و تا زمانی که همدانیها (خواه اصیل و خواه مهاجر) نخواهند مانند تبریزیها و اصفهانیها در برابر انتصابات بایستند و حتی خود در انتخاباتهای بومی مثل مجلس و شورای شهر مهر تائید بر کرسی نشینی افرادی در خانه ملت بزنند که اصالتی غیر همدانی دارند، وضع بر همین منوال باقی خواهد ماند.
پیرو مبحث اولیه وقتی بهعنوانمثال نماینده از جایی کوچکتر از شهر همدان به جایگاه برسد، چگونه میتواند سطحی بالاتر از فضای فعلی را ببیند و برای آینده این شهر تصمیم سازی کند؛ وقتی ذهن او مثلاً محدود به آسفالت شدن یک راه فرعی روستایی است که شاید یک آشنا یا فامیل هم ممکن است در آنجا داشته باشد و در رأی آوری دوره بعدی نیز مؤثر واقع شود. در این میان، تحول، توسعه و رونق اقتصادی و گردشگری و ... بر مبنای نمودار رشد جهانی، جز خوابی خوش در اذهان همدانیها قابلتصور و تجسم نیست.
وقتی در حوزههای مهمی چون گردشگری، محیطزیست، ورزش، فرهنگ و هنر، اقتصاد، صنعت و غیره در سطوح مدیران تصمیمساز، خلاقیتی مشاهده نمیشود و حتی در برخی موارد شناخت کافی از حوزههای مختلف فعالیت و رسالت سازمانی در افراد وجود ندارد، چگونه میشود انتظار تحول و توسعه را داشت؟
شعر گرایی تا کی ادامه خواهد داشت؟ آیا وقت آن نیست که بازنگری اساسی در شعور صورت پذیرد؟ آیا برای انتصابات در سطوح خرد و کلان مدیریتی نباید سواد، علاقهمندی، تخصص، خلاقیت، توانایی و ظرفیتهای گزینهها سنجیده شود؟
چرا در تعیین صلاحیت منصوبین، صرفاً موارد بازدارنده کنترل میشود و اگر موردی نبود فرد تائید میشود و چرا از آنسو ارزیابی فرد ازلحاظ توانایی و قابلیت و نکات مثبت صورت نمیپذیرد؟
تا زمانی که این فرایندها تعریف نشده و انتصابات بر مبنای روابط و سیاسیکاریها صورت پذیرید، نباید انتظاری غیر از شرایط فعلی در همدان داشته باشیم و فرصت سوزی امری قطعی در فضای فعلی و آینده شهر و استان حاکم خواهد بود.
یادداشت: علی ثقفی/مدیرمسئول پایگاه خبری همدان نیوز