در آخرین پنج شنبه سال انجام می شود؛
خانه تکانی دل ها در باغ بهشت

آخرین پنج شنبه سال بنا بر سنت دیرینه ایرانیان قراری است که آدمهای روی زمین با رفتگنشان می گذارند و آرامستان محلی می شود برای خانه تکانی دل ها و تسکین قلب ها در کنار عزیزان از دست رفته.

 

به گزارش "همدان نیوز"، امروز آرامستان باغ بهشت همدان و عزیزان خفته در خاک میزبان آدم هایی هستند که سفره هفت سینشان خالی از سایه عزیز از دست رفته آنها است و باید دغدغه خرید ماهی عید را با خرید دسته گل بر سر مزار عوض کنند.

پنج شنبه آخر سال در کنار دلتنگی و بی تابی برای فرا رسیدن بهار و شروعی نو، دلتنگی برای نبودن کسانی که دوستشان داریم و آنها را نداریم را نیز به همراه دارد.

شاید در سال های گذشته مسیر ما در پنج شنبه های آخر سال به آرامستان ختم نمی شد اما امسال با از دست رفتن عزیزانمان باید قرار هر ساله خود با باغ بهشت را تازه کنیم و سنگ صبور درد دل های یک سالمان سنگ مزار باشد.

در کنار آرزوهای نو برای سال جدید باید کوله باری از حسرت ها را نیز بر دوش خود حمل کنیم و عزیز خود را با خاکی سرد تنها بگذاریم.

تلخ ترین ترافیک سال ترافیک منتهی به آرامستان است که چشمان در خاک خفتگان را بیش از پیش منتظر می گذارد و فکر و خیالی که تو را تنها نمی گذارد و تا درب ورودی باغ بهشت جانت را به لب می رساند.

امروز آرامستان ها پر است از ” حمد و سوره ” هایی که بر زبان می رانیم ، پر است از  حسرت هایی که برای نبودن عزیزی کشیده می شود و به حرمت حکمت خداوند با گفتن ” هر چه حکمت اوست” فرو می نشیند.

 حالا که بوی عید سبز تر از سبزه هایی که مادر از یکماه پیش سبزشان کرده، به مشام می رسد، انگار دلمان خیلی بیشتر می گیرد از نبودن هایی که به بودنشان عادت داشتیم! دلمان می گیرد برای آنها که خاک را در آغوش دارند و انگار به هر سبزه ای نزدیکترند!

آخرین پنجشبه سال، دلت برای مادرت تنگ میشود، برای پدرت برای فرزندت؟! حق داری دل تنگ باشی! حق داری دل تنگی ات را با اشکی از چهره فرو بنشانی و  خودت را به قدرت وصف نشدنی ” رویا ” بسپاری و  به یاد همه خاطراتت با اویی که امسال عید در کنارت نیست، لبخند بزنی.

وقتی به حال و هوای باغ بهشت فکر می کنم شعر زیبای سهراب سپهری بارها در ذهنم تکرار می شود که ” به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من به سراغ من اگر می آیید قل هو الله را بر زبان جاری کنید به سراغ من اگر می آیید با گلابی سنگ مزارم را تر کنید به سراغ من اگر می آیید … “

این پنجشنبه آخر سال هم به دیدارشان می رویم، دیدار آنهایی که چشم انتظاری شان را نمی بینیم و صدایشان را نمی شنویم.

یادشان بخیر؛ یاد همه آنهایی که دیروز بودند و امروز نه، همه آنهایی که پارسال رخت و لباس عید خریدند و امسال نه، هم آنهایی که لحظه تحویل سال صورتشان را بوسیدیم و عید زمان را تبریک گفتیم و امسال تنها با خواندن فاتحه ای یادشان می کنیم.

یادداشت: فرشته اکبری